Po demobilizacji w lecie 1921 roku nie mogłem już myślec o normalnym ukończeniu nauki. Nastał okres dewaluacji, brak środków materjalnych, musiałem sam myślec o przyszłości. Na razie nauczyłem się buchalterji i stenografji. W roku 1922 byłem przez cztery miesiące pomocnikiem handlowym w Spółce Rolniczo - Handlowej "Plon" w Tarnowie. Stąd przeniosłem się do Katowic, gdzie w Towarzystwie dla Przedsiębiorstw Górniczych TEPEGE. byłem korespondentem do czerwca 1923 roku.Następnie byłem przez trzy lata stenografem dwukrotnie w katowickim oddziale Polskiej Agencji Telegraficznej i również dwukrotnie w redakcji "Polonii", potem ponownie korespondentem polskim i niemieckim w Towarzystwie Elektrycznym "Kandem" w Katowicach.
Podczas pięcioletniego pobytu w Katowicach zajmowałem się ruchem stenograficznym na Śląsku i uczyłem stenografji na kursach w Królewskiej Hucie, Katowicach i Rudzie. W roku 1926 założyłem własny Instytut Stenograficzny w Katowicach. Na II kongresie stenograficznym w Krakowie brałem udział w pracach komisji naukowej. W roku 1924 byłem sekretarzem III kongresu stenograficznego w Królewskiej Hucie. Należałem do założycieli istniejącego do dzisiaj Zespołu Towarzystw Stenograficznych w Katowicach i pierwszym jego prezesem do czasu, kiedym się przeniósł do Krakowa. Za owocną pracę zostałem członkiem honorowym Towarzystwa Stenograficznego "Piast" w Królewskiej Hucie i Zespołu Towarzystw Stenograficznych w Katowicach. W tym też czasie zebrałem sporą bibliotekę stenograficzną, najbogatszą w Polsce w dawniejsze rzadkie wydawnictwa stenograficzne, często nawet unikaty. Prowadząc ożywioną korespondencję w sprawie stenografji z zagranicą, odkryłem rękopis stenografji polskiej w Issy pod Paryżem ( nawiasem dodam, żem wydzielił w Krakowie ze zbioru stenograficznego i podarowałem Bibliotece Jagiellońskiej przeszło dwieście tomów oraz pierwsze wydanie Concordantiae Bibliorum Hebraicorum Buxtoria Basileae 1618). Obecnie wspólnie z prof. drem Szymonem Taubem z Gródka Jagiellońskiego przygotowuję do druku bibliografję stenografji polskiej.
Przez ostatnie dwa lata pobytu w Katowicach byłem korespondentem Przewodnika Bibljograficznego, wydawanego przez Ossolineum we Lwowie, któremu posłałem blisko dwieście opisów bibljograficznych wydawnictw śląskich, nieobjętych przez urzędową statystykę warszawską ani nie kontrolowanych przez śląskie władze wojewódzkie stosownie do ustawy prasowej, obowiązującej na Śląsku. Redakcja Przewodnika Bibljograficznego miała zamiar wydac ten materiał w postaci osobnej broszury i zwracała się nawet w grudniu 1926 do Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego o subwencję na to wydawnictwo. Dalsze jego losy nie są mi znane.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz