Dzięki Wielkopolskiej Bibliotece Cyfrowej dotarłam do ciekawych informacji na temat historii nazw własnych w naszej okolicy. Dzisiaj o Biadolinach - nie tylko z tej racji, że to miejscowośc sąsiadująca z Łoponiem od strony północnej, ale przede wszystkim dlatego, że z nich pochodzi moja mama, a ja mieszkałam w nich do piątego roku życia.
W czasopiśmie "LUD" - organu TOWARZYSTWA LUDOZNAWCZEGO we LWOWIE ( rok 1895 ) znalazłam pracę autorstwa Karola Matyasa
Pierwotnie wieś nazywała się Białe Doliny od łąk w wiosennej porze umajonych białymi kwiatami ( pierwiosnkami, czyli śnieżycą ), które, ulatując wiatrem wyglądały jak płatki śniegu. Karol Matyas wspomina, że kwiaty owe i dzisiaj ( koniec XIX wieku! ) spotyka się gdzieniegdzie, lecz w małej ilości, a jako przyczynę owego faktu podaje "wygórowanie" wskutek wylewów wód miejscowych łąk, a "śnieżyca nie cierpi górniejszych gruntów i prawie się wypleniła". Gdy ludzie zaczęli się na tych terenach osiedlac, zmieniła się nazwa wsi na Biadoliny. Jeden z królów pozwolił się tutaj osiedlac Niemcom. "Oni porobili sobie małe namioty i zaczęli grunta uprawiac. A że były one liche, trudnili się łowieniem dzikiej zwierzyny". Potem sprzedawali ją w pobliskim mieście, zwanym Trojnikiem ( dzisiejszy Wojnicz ). Owi niemieccy koloniści, sprzedając mieszkańcom Trojnika złowioną w lasach zwierzynę, wciąż narzekali na biedę, czyli BIADOLILI. "Gdy potem te lasy, pełne zwierzyny, dające im jakie takie utrzymanie, ograniczone zostały, a ludność się rozradzała, nadto osadnicy nie znając się dobrze na uprawie roli, nic umieli wyciągnąć z niej lepszych pożytków i stali się prawdziwymi biedakami, a wieś ich BIADOLINAMI w całym tego słowa znaczeniu".
