


Nazwa ŁOPIAN z greckiego oznacza "niedźwiedzia", "roślinę włochatą jak niedźwiedź". Nazwy tej użył już Wergiliusz ( poeta rzymski z I wieku p.n.e.) od słowa "lapp", co oznacza "rękę" i greckiego "chwytac", "złapac" - nawiązanie do owoców przyczepiających się do siersi zwierząt, ubrań, itp. Warto nadmienic, że ta właściwośc stanowiła inspirację do wynalazców zapięc " na rzepy". Natomiast prażony i zmielony korzeń łopianu może służyc jako namiastka kawy. W Chinach i Japonii stosuje się go jako jarzynę, a Wielkiej Brytanii produkuje się napój zwany Dandelion (mniszek )and burdock ( łopian ) - sprzedawany w puszkach jak inne napoje orzeźwiające. Legenda głosi, że wynalazł go Tomasz a Akwinu, kiedy pisał " Sumę teologiczną " ( XIII wiek ). W czasie jednego ze spacerów zerwał łopian i mniszek lekarski, z których przyrządził napar. Dzięki niemu jego praca stała się wydajniejsza, wzmocniła go ( przepis poniżej ).
1 łyżka startego korzenia łopianu
1 łyżka startego korzenia mniszka lekarskiego
pokrojony w plasterki imbir ( ok. 2 centymetrowej długości )
1 gwiazdka pokruszonego anyżu
1/2 łyżki kwasku cytrynowego
600 ml zimnej wody
30 dag cukru
woda mineralna
Wszystkie składniki poza cukrem wsypac do rondla i gotowac przez 20 minut. Przelac wywar przez gazę do dzbanka, Do gorącego naparu wsypac cukier i dokładnie wymieszac. Odstawic do wystygnięcia. Napój w lodówce można przechowywac przez tydzień. Przy podawaniu dodaje się do niego 50 ml wody mineralnej.